Kitap hakkında: 2006 / Marina Tsvetaeva bir defasında kendisini yıldırımın çarptığı bir ağaca benzetmişti. Rusya'dan uzun yıllar süren ayrılık, yoksulluk ve zor bir "durağan yaşam". Yalnızlık - hem sürgünde hem de "evde", trajik bir tesadüf eseri "Büyük Terör" dönemine dönmek ve bir daha hiç görmediği kocası ve kızının tutuklanmasından sağ çıkmak zorunda kaldı. Ancak yaşadığı her şeye rağmen, bir eleştirmene göre Tsvetaeva'nın şiirleri "sevgi yayıyor ve sevgiyle dolu... barış için istekliler ve sanki tüm dünyayı kucaklamaya çalışıyorlar." gerçek oldu - sana doğru hışırdayan bir ağaç olmak.